album originally released by Zoharum zoharum.bandcamp.com/album/sorry-gold

We present a new studio album from Gintas K. The artist in cooperation with Michelle O'Rourke and Emily Aoibheann composed and recorded music for Performance "Sorry Gold".
In order to best present the subject and character of this interdisciplinary art, we will use the words of the author herself: "If aerial is the dance of industrial technology, what will the dance of biotechnology be? This new work reinvigorates performance as a living and speculative environmental form, counter to a culture of repetition and resurrection, holding fast to an idea that the future is possible, desirable and beautiful. This performance is part one of a twin-production project on the themes of civilisation and nature".
This recording was made on stage at the Project Arts Center in Dublin, during the making of the film Sorry Gold Emily Aoibheann. The artists improvised to the visual landscape of the rehearsal space, stage design and dancers. Funded by the Arts Council / An Chomhairle Ealaíon and Dublin City Council, supported by Dublin Fringe Festival. Supported by and developed at Project Arts Centre and Creation Aerial Research & Ideas Studio, Dublin. The performance's premiered as a part of Dublin Fringe Festival at Project Arts Centre, September 2019. Album released by Zoharum contains this soundtrack as a standalone piece within a broader production.
CD folded in 6 panels black gold ekopack in limited edition of 300 copies

reviews:

www.darkentries.be/recensies/gintas-k-michelle-o-rourke-sorry-gold
Dit klinkt wel echt speciaal en doet me wat denken aan het samenwerkingsverband van Klaus Schulze (RIP) met Lisa Gerrard, maar dan in een experimentelere versie. Op dit album horen we een soort ambient-industriële drone tracks met daarop de klassiek geschoolde vocalen van een operazangeres.

10 tracks staan er op het album “Sorry Gold” (61 minuten speelduur), simpelweg getiteld “Sorry Gold #1” tot “Sorry Gold #6” en sommige composities krijgen nog een soort alternate takes mee: “Sorry Gold #2 #2”, “Sorry Gold #3 #2”, “Sorry Gold #4 #2 en “Sorry Gold #4 #3”.

Gintas K (Gintas Kraptavicius) is een Litouwse geluidsartiest, geboren in 1969 en het kernlid van Modus, ‘de eerste electro-industrial band van Litouwen’ die in de jaren 90 twee tapes uitbracht. Er bestaan ook nogal wat kortfilms met beeldmateriaal van hun performances. Later was Gintas Kraptavicius actief als performer en interdisciplinaire artiest, bekend om zijn performances en happenings op een soort post-fluxus manier. In 1999 ging hij solo verder onder de afgekorte naam Gintas K en verkende hij muzikale terreinen van experimentele, elektroakoestische, elektronische en computer muziek en granulaire synthese. Hij bracht tot op heden maar liefst 34 albums uit en deed talrijke performances met live elektronische muziek.

Michelle O’Rourke is dan weer een Ierse klassiek geschoolde zangeres. Vorig jaar bracht ze een folkalbum uit (“Folk Songs”) met het kamermuziek ensemble Ficino Ensemble en in datzelfde jaar verscheen ook dit album op het Poolse experimental/(dark) ambient/industrial label Zoharum in samenwerking met Gintas K en Emily Aoibheann.

Vooral in de tracks met geïmproviseerde woordloze vocalen doet dit me denken aan Lisa Gerrard (de zangeres van Dead Can Dance) in haar samenwerking met de betreurde Klaus Schulze. Bij de meeste tracks is Michelle O’Rourke de vocalen echter gaan lenen bij de barokke componisten Claudio Monteverdi (“S’il Dolce E'il Tormenti”) en Henry Purcell (“The Fairy Queen” en “O Solitude”) en dan heeft het wel wat van Sigrid Hausen (Qntal, Estampie). De muzikale achtergrond waarop deze vocalen floreren bestaat dus uit een soort minimaal ambiente tot meer industriële repetitieve geluiden of drones, gegenereerd door Gintas K. Het is een unieke en weinig voor de hand liggende combinatie die echter wonderwel werkt.

“Sorry Gold” werd ‘live on stage’ opgenomen in 2019 in het Project Arts Centre in de Ierse hoofdstad Dublin tijdens de productie van de gelijknamige film “Sorry Gold” onder de directie van Emily Aoibheann, een soort multidisciplinaire artieste met een voorliefde voor experimentele dans, circus en acrobatie. Aldus werd “Sorry Gold” een boeiend multimediaproject voor de liefhebbers van avant-garde en experimentele kunsten. De cd komt in een 6 panels tellend zwart/goud ekopack in een gelimiteerde editie van 300 stuks.

Tot slot geven we nog mee waar het in deze performance allemaal om draait en om het onderwerp en karakter van deze interdisciplinaire kunst zo goed mogelijk weer te geven, gebruiken we de woorden van de artieste zelf:

“If aerial is the dance of industrial technology, what will the dance of biotechnology be? This new work reinvigorates performance as a living and speculative environmental form, counter to a culture of repetition and resurrection, holding fast to an idea that the future is possible, desirable and beautiful. This performance is part one of a twin-production project on the themes of civilisation and nature”.
-----------------------------------------------------------------------------

www.musiquemachine.com/reviews/reviews_template.php?id=9660
Gintas K and Michelle O’Rourke - Sorry Gold [Zoharum - 2022]
Gintas K is a Lithuanian sound artist, formerly of industrial music group, Modus. Over the last 20 years, he has been incredibly prolific releasing a host of solo albums, and collaborations with other artists. He is joined on this release by Dublin-based Michelle O’Rourke on vocals, who has a background in baroque vocal music, but has a fairly diverse portfolio of work that includes contemporary classical music and a folk ensemble album.
The album opener, "Sorry Gold # 1" is a fairly atmospheric slice of ambient electronica that features some particularly avant-garde style vocals from Michelle O’Rourke that don’t sit too far from those of Diamanda Gallas. "Sorry Gold # 2" features some fairly sparse instrumentation with some more traditional-sounding classical vocals from O’Rourke. Just to complicate matters, "Sorry Gold # 4" is up next and provides something more akin to Gintas K’s roots in industrial music. This is followed by "Sorry Gold # 3", which sits somewhere between the noisier industrial electronica of Part 4 and the more chilled smooth ambient soundscapes of the album’s first two tracks with some stunning vocals from O’Rourke. "Sorry Gold #4 #2" is an altogether noisier industrial affair. There is a harshness to the monotonous, motorik beat that is juxtaposed against O’Rourke’s stunning vocals which give the track a certain melodic quality. These two very different aspects to the track sit together beautifully, despite their stylist differences. "Sorry Gold #2 #2" takes us back to the lighter sounds of the album’s opening tracks before "Sorry #4 #3" takes us back to the darker side with some evil-sounding distorted electronic industrial noise that is a little closer to HNW drone than anything that has gone before. O’Rourke’s ethereal vocals seem to dilute the distorted noise, creating something that once again juxtaposes the beauty of the voice with the harshness of the music. "Sorry Gold #3 #2" follows, mixing some pretty harsh electronic sounds with a blend of beautiful ethereal vocals and avant-garde screeches to create something that takes in a few different moods and musical styles. "Sorry Gold #5" is in essence led by O’Rourke’s classical-style vocals with some sparse, creepy electronica backing that reminds me a little of Japan’s Ghosts in places. The album closer, "Sorry Gold #6" follows in a similar fashion, all creepy atmospheric bubbling synth noise and gorgeous vocals.
Sorry Gold is at times dissonant and noisy and at other times beautiful and fragile, but it generally sits somewhere in between these two extremes. The juxtaposition of the almost industrial-sounding distorted electronica and Michelle O’Rourke’s beautiful almost operatic voice creates something that defies logical explanation and makes it difficult to categorise. However, it’s also the reason that the album is so successful in my mind. It manages to balance these vastly different styles to create something that works perfectly. If you like music that takes chances to create something unique then this may be for you.
Darren Charles
-------------------------------------------------------------------------

www.mic.lt/lt/ivykiai/2023/02/09/2022-uju-iv-ojo-ketvircio-lietuvisku-albumu-apzvalga/
Gintas K & Michelle O'Rourke – Sorry Gold apžvalga Vitalijus Gailius
Respektabilus ir tamsų garsyną propaguojantis lenkų leiblas „Zoharum“ išleido Ginto Kraptavičiaus arba tiesiog Ginto K ir airių vokalistės Michelle O'Rourke albumą Sorry Gold. Tai nėra pirmasis kartas, kuomet Gintas klausytojams pristato ne solo, bet dueto darbą.
Sorry Gold – ne visai tipinis albumas. Tai medžiaga, kuri gimė, visų pirma, kaip performanso, sumanyto airių menininkės Emily Aoibheann, dalis. Performansas buvo pristatytas 2019 m. Dublino festivalyje „Fringe“ ir gvildeno civilizacijos ir gamtos santykio problemas. Taigi, albume garsas atitrūko nuo vaizdo, kurį galima tik fragmentiškai pamatyti Youtube, ir tapo savarankišku pažinimo objektu.
Albume nėra tiek daug stipriai granuliuotų, kapotų mikrotoninių tiradų, kurių galėtume tikėtis iš Ginto. Priešingai, ausis pasiekia labiau tekstūriniai, ritmingi viražai, o Michele vokalas praturtina medžiagą klasikiniais/sakraliniais sluoksniais. Be to, įraše labai stiprus akcentas skiriamas noisui, kuris nuolat išnyra ir tarsi bando pasiglemžti ramius pasažus, ir neretai verčia prisiminti power electronics sceną. Galima tik spėti, jog tokia priemonė buvo pasitelkta siekiant iliustruoti civilizacijos ir gamtos priešpriešą.
Sorry Gold – kontrastingas, pasižymintis įdomiais garsiniais sluoksniais (pavyzdžiui, už triukšmo pasislėpusi trip-hopinė ritmika kūrinyje „Sorry Gold #4 #2“) ir, vertinant Ginto K kūrybos kontekste, šviežiai skambantis albumas.
------------------------------------------------------------------
www.versacrum.com/vs/2023/02/gintas-k-michelle-orourke-sorry-gold.html
Disco molto particolare e concettuale questo di Gintas K e Michelle O’Rourke pubblicato dalla Zoharum. Sorry Gold è, in effetti, una sorta di performance multimediale. Siamo di fronte, indubbiamente, a qualcosa di molto criptico come possiamo capire dalla presentazione del disco fatta dallo stesso autore in cui dice testualmente: “Se la danza della tecnologia industriale è aerea, quale sarà la danza della biotecnologia? Questo nuovo lavoro rinvigorisce la performance come forma ambientale vivente e speculativa, in contrasto con una cultura della ripetizione e della resurrezione, aggrappandosi all’idea che il futuro è possibile, desiderabile e bello. Questa performance fa parte di un progetto di doppia produzione sui temi della civiltà e della natura”. Parole oscure ma se vogliamo non prive di un loro fascino. La registrazione è stata effettuata al Project Arts Center di Dublin, dove gli artisti hanno improvvisato infuenzati dall’ambiente visivo, dalla scenografia e dai ballerini. La musica è molto astratta e, probabilmente, per essere pienamente apprezzata, andrebbe gustata nel giusto contesto come può essere appunto un teatro. Le ambientazioni alternano momenti più pacati ed eterei (anche grazie alla voce femminile) ad altri in cui le sonorità diventano più ritmiche o addirittura ai limiti dell’industrial. Certo Sorry Gold non è un disco di facile ascolto e mi sento di consigliarlo solo a chi non ha paura di confrontarsi con la musica di avanguardia. Il cd esce in un’edizione limitata a 300 copie in un formato ecopack nero e oro a 6 pannelli. Disponibile su Bandcamp: zoharum.bandcamp.com/album/sorry-gold.
----------------------------------------------------------------------------
GINTAS K. & MICHELLE O’ROURKE „Sorry Gold”
www.metalcentre.pl/2023/02/gintas-k-michelle-orourke-sorry-gold/
„Sorry Gold” to album artystów, litewskiego muzyka Gintasa Kraptavičiusa (tym razem) współpracującego z irlandzką wokalistką Michelle O’Rourke. Materiał jest ścieżką dźwiękową do spektaklu i filmu „Sorry Gold” Emily Aoibheann.
Nagranie zostało zarejestrowane i odtworzone na scenie w Project Arts Centre w Dublinie, właśnie podczas kręcenia filmu „Sorry Gold”. A wspomniani artyści improwizowali do wizualnego pejzażu sali prób, scenografii i tancerzy…
Muzyka zawarta na materiale to swoiste scalenie dwóch biegunów, dwóch zupełne innych wymiarów. Jeden wymiar zawiera neo-folkowe pieśni i wokalizy Michelle O’Rourke… bardzo melancholijne, smętne, czasem rzewne, przepełnione smutkiem, jakaś tęsknotą i zadumą. Owe pieśni rozbrzmiewają w wysokich, miękkich tonacjach, swoim klimatem mogą czasami nasuwać skojarzenia z DEAD CAN DANCE. Śpiew Michelle jest bardzo emocjonalny i zaraża swoimi emocjami, snuje się jako główny element utworu lub rozbrzmiewa w tle, wprowadzając słuchacza w obniżony, wręcz depresyjny nastrój. Chwilami śpiew ten przechodzi w dziwaczne, niepokojące wokalizy, przerażające zawodzenia i pomruki.
Natomiast drugi wymiar to zazwyczaj złowieszcze industrialne dźwięki, rytmiczne noise’owe nagrania, przesterowane trzaski, buczenia oraz „cybernetyczne” odgłosy, ale też i strzępki jakichś melodii… spreparowanych elektronicznie (z brzmień instrumentów analogowych, jakby wiolonczeli czy kontrabasu oraz syntezatorów).
Momentami wydawałoby się, że oba wymiary kłócą się ze sobą, próbują siebie zdominować. Jednak są momenty kiedy to wymiary te dopasowują się do siebie tworząc spójną synchroniczną melodię…
Całość brzmi bardzo mrocznie, onirycznie, także w pewien sposób transowo.
Niestety poniższe klipy nie są w stanie zobrazować majestatu tego materiału (gdyż raczej są to urywki spektaklu) ale słychać skrawki muzyki z „Sorry Gold”.
11 lutego 2023 By Pavel
-------------------------------------------------------------------

Ci siamo occupati più volte di Gintas K, prolifico artista sperimentale lituano i cui lavori sono spesso tutt'altro che facili da decifrare e ben lontani dal concetto d'intrattenimento, e per questa nuova uscita lo ritroviamo alla corte della Zoharum, affiancato dalla cantante irlandese Michelle O'Rourke. L'occasione era quella di fornire un corpo sonoro alla performance "Sorry Gold", prodotta e diretta da Emily Aoibheann a Dublino, città dove l'inedita coppia artistica ha potuto fare la propria parte in un contesto di reale improvvisazione. Le qualità vocali della O'Rourke le avevamo potute saggiare solo l'estate scorsa nel bel disco folk assieme a Ficino Ensemble, fra canto tradizionale e lirico, ed ora le ritroviamo ampliate nelle soluzioni a corredo delle tessiture di Gintas K. Queste ultime, nelle dieci tracce dalla numerazione sconnessa e senza titoli, spaziano tra minimalismi ambientali, lievi tocchi para-sinfonici, bizzarrie sperimentali e pattern di ruvida electro-industrial, lasciando Michelle libera di prodursi con teatrale istrionismo in lamenti, urla, rantoli e tutta una serie di vocalizzi, cantilenosi come evanescenti, assieme a tanto canto di qualità, dal sacro, al tradizionale, alla lirica, con estratti da Monteverdi e Purcell. Tanto estro e possibilità ben sfruttate nella notevole mole di lavoro prodotta dai due, che mostrano di funzionare bene in simbiosi in un lavoro decisamente godibile, anche in assenza della performance che supporta. Bene Gintas K e benissimo la O'Rourke, in un disco - prodotto nei 300 esemplari dell'elegante ecopack a sei pannelli - decisamente riuscito e ricco di spunti (anche extramusicali) che non faticherà a trovare estimatori da più ambiti, specie fra gli esploratori degli spazi d'avanguardia sperimentale.

Roberto Alessandro Filippozzi-
www.darkroom-magazine.it/ita/107/Recensione.php?r=4894&fbclid=IwAR0fU1onpmcSgdSRWFIM438D0acoHy4rz-gfonkvggJRPnAZGYJBF9JioMs
-----------------------------------------------------------------------------
Side-Line Reviews
www.side-line.com/gintas-k-michelle-orourke-sorry-gold-album-zoharum/
Gintas Kraptavicius & Michelle O’Rourke – Sorry Gold (Album – Zoharum - new experimental art)
Genre/Influences: Experimental, Industrial, Minimal, Classical.
Format: Digital, CD.
Background/Info: This album is a collaboration between Lithuanian artist Gintas Kraptavičius -involved with Modus, and Michelle O’Rourke. The work was conceived for a live performance in Dublin (Ireland) “Sorry Gold”.
Content: This work brings opposites together; it sounds like the symbiosis between pure Experimental and Industrial sound treatments and the voice of a classically trained female singer.
+ + + : “Sorry Gold” took me by surprise for its originality and sonic challenge. It’s not very common to hear Experimental/Industrial sound treatments with a great classically formed vocalist on top. Several parts have been taken from classical compositions by Claudio Monteverdi and especially Henry Purcell. The heavenly vocals inject a sacred touch to the music resulting in different great songs of minimalism.
- - - : I regret some of the tracks aren’t that longer which is probably due to the concept of the work. It’s a pity we only get the music and have to imagine the performance.
Conclusion: Hard to define but simply divine, this production definitely deserves your attention.
Best songs: “Sorry Gold #4”, “Sorry Gold #2”, “Sorry Gold #10”, “Sorry Gold #3.
---------------------------------------------------------------------------
luxatenea.com/2023/01/12/gintas-k-michelle-orourke-sorry-gold-zoharum-new-experimental-art-noviembre-2022-resena-review/

GINTAS K & MICHELLE O’ROURKE “SORRY GOLD” (ZOHARUM NEW EXPERIMENTAL ART, noviembre 2022) (Reseña / Review #1895).
Posted on 12 enero, 2023

Presentado oficialmente a finales del mes de noviembre del año 2022 a través del mítico sello discográfico polaco Zoharum New Experimental Art en formato digital, y en esta preciosa edición limitada de 300 unidades en ecopak CD de seis paneles, el grandioso álbum “Sorry Gold” sorprenderá a los melómanos lectores de Lux Atenea por su impulso artístico pionero y de vanguardia. Engalanado con este fantasmagórico diseño creado por Maciej Mehring, alma máter del sello Zoharum, tras los trazos cromáticos dorados de su portada se oculta esta imagen inquietante de una mujer con vestido y zapatos que parece provenir de otro mundo, de otra dimensión, o de otro estado de la realidad. Una figura que no se aprecia claramente en las imágenes de portada incluidas en la webstore y en la página oficial del sello Zoharum en Bandcamp, pero que mirada directamente en esta edición en ecopak CD es muy evidente como pueden comprobar en las imágenes adjuntas. Un aura siniestra en su belleza visual que se convierte en la tarjeta de presentación del halo sonoro que va a envolver al melómano durante la audición de estos diez temas que lo vertebran. A nivel musical, el álbum “Sorry Gold” es la grabación de la performance creada y dirigida por Emily Aoibheann, Gintas K, Michelle O’Rourke, Robert Mirolo, y Peter Power, habiendo contado con la colaboración profesional de Monika Palova, Lena Selivanova, Ariadna Vendelova, y Tori McGrory en su coreografía, y de artistas visuales como Liing Heaney. Con Gintas K aportando su talento dentro del apartado musical y con Michelle O’Rourke interpretando con maestría estas definiciones sonoras y líricas a través de su bello registro vocal, el álbum “Sorry Gold” es una inmersión en otra dimensión artística donde el eclecticismo conceptual en su configuración musical final es absolutamente innovador. Un contundente impacto sonoro que les cautivará y les sorprenderá en cada nuevo tema, teniendo siempre como esencia el espíritu transgresor de lo pionero totalmente alejado de normas y fronteras que lo limiten. Un eclecticismo donde se engloba conceptualmente el experimental, dark ambient, ethereal, minimal, música contemporánea, industrial, electroacústica… perfilando esta libertad creativa y esta entrega en la composición para definir estructuras musicales tan seductoras y obscuras. Todo ello les llevará a valorar este álbum como uno de los más sorprendentes que se hayan publicado en el año 2022.

GINTAS K & MICHELLE O'ROURKE SORRY GOLD ZOHARUM pic1

Iniciamos la audición de esta impactante performance adentrándonos la tenebrosa atmósfera sonora del tema “Sorry Gold #1”, adquiriendo este minimalismo musical donde el dark ambient, la música contemporánea, y lo ethereal entretejen artísticamente esta composición cargada de misticismo y aflicción. Planos vocales que se presentan con el decaimiento del lamento y con la apatía vital de aquel poseído por el desasosiego, y que terminan diluyéndose en el tiempo. Impresionados, a continuación, el excelso tema “Sorry Gold #2” traerá consigo algo más de luz y este plano instrumental en primer plano donde las iridiscencias sonoras tienen ese encanto de lo mágico. Según va evolucionando el tema, la inmersión en lo sacro quedará resaltado con esta lírica de esencia religiosa tan ceremonial y sobrecogedora interpretada con absoluta maestría. ¡¡¡“Sorry Gold #2”, impresionante!!! En cambio, el tema “Sorry Gold #4” será un cambio de estilo radical, sumergiéndonos en esta angustiosa atmósfera sonora industrial donde la presencia de la lírica interpretada con estos registros de voz femeninos no hacen más que amplificar su fuerza artística de vanguardia. “Sorry Gold #4” es una auténtica delicia musical que sorprenderá a los melómanos lectores de Lux Atenea afines a la innovación conceptual más avanzada, y su reaudición está más que asegurada. Desembocando en el tema “Sorry Gold #3”, aquí la electrónica experimental es protagonista a través de la vibrante alma sonora de la electroacústica situada en primer plano, y con la lírica en un segundo plano no tan alejado en la distancia. “Sorry Gold #3” tiene un regusto decadente, incluso post-apocalíptico como si fuera el testamento abandonado de lo dionisíaco escrito antes de su colapso. Con “Sorry Gold #4 #2” elevando la intensidad musical en esta performance, aquí todo se acelera, se magnifica, y es arrastrado por este ciclón sonoro incontenible que va arrasando todo a su paso. Una versión extrema del tema “Sorry Gold #4”.

GINTAS K & MICHELLE O'ROURKE SORRY GOLD ZOHARUM pic2

En “Sorry Gold #2 #2”, la atmósfera musical se volverá a equilibrar al presentar un abanico de detalles más armonizados dentro de este entorno siniestro, cruzando en algunos momentos la frontera conceptual con el ritual ambient. De nuevo, con la electroacústica como protagonista sonora en el tema “Sorry Gold #4 #3”, lo emocionalmente gélido paralizará al melómano cautivado por la intensidad y por la aplastante crudeza que son proyectadas durante su audición, entrando en un escenario sofocante donde el plano lírico queda muy alejado en este espacio, aproximándose solamente un poco al final del tema. La entrada en “Sorry Gold #3 #2” será perfecta y sin perder la esencia sonora del tema anterior, pero integrando esta lírica en clave ethereal como manifestación del contraste, de la agreste dinámica tecnológica admirablemente recreada con estos planos musicales experimentales e industriales, y con esta interpretación lírica tan posesivamente siniestra. ¡¡¡“Sorry Gold #3 #2”, brutal!!!En el tema “Sorry Gold #5” retornaremos al minimal pero dentro de un ambiente sonoro fluido en su belleza lírica, expandiéndose y difuminándose posteriormente con la entrada de estos cromatismos sonoros experimentales analógicos tan cristalinos. El preciosismo conceptual de “Sorry Gold #5” conduce a lo hierático, a lo reflexivo, a ingerir este loto capaz de anular nuestra realidad cotidiana para permanecer en este Hades musical que huele a eternidad. Una belleza que tendrá su continuidad en el tema “Sorry Gold #6” para clausurar esta magna obra con nuestra sensibilidad a flor de piel, mecidos por la lírica y por estas pinceladas sonoras de vanguardia que parecen tener vida propia. “Sorry Gold”, este grandioso álbum es la puerta de entrada a otra dimensión musical seductoramente pionera en su concepto artístico. ¡¡¡Disfrútenlo!!!
-------------------------------------------------------

auralaggravation.com/2023/01/08/gintas-k-and-michelle-orourke-sorry-gold/
Gintas K and Michelle O’Rourke – Sorry Gold
Posted: 8 January 2023 in Albums
Tags: Album Review, electronica, ethereal, Experimental, Gintas K and Michelle O’Rourke, Haunting, minimal, operatic, Orchestral, Sorry Gold,
10th December 2022

Gintas K wraps up a(nother) truly prodigious year with a collaboration – and an apology. The Lithuanian sound artist hasn’t strayed so far from his experimental electronic roots, at least fundamentally, but at the same time, Sorry Gold does mark something of a substantial and significant departure.

As the accompanying text explains, ‘this recording was made on stage at the Project Arts Center in Dublin, during the making of the film Sorry Gold Emily Aoibheann. The artists improvised to the visual landscape of the rehearsal space, stage design and dancers…’ it was funded by the Arts Council / An Chomhairle Ealaíon and Dublin City Council, supported by Dublin Fringe Festival, add the performances premiered as a part of Dublin Fringe Festival at Project Arts Centre in September 2019.’

With additional production and resigned from the original project, the album is only sort of a soundtrack, and the track numbering is both confusing and frustrating, with #1, #2, #4, #3, being followed by #4 #2, #2 #2, #4 #3 and #3 #2 before the more sequentially logical #5 and #6 conclude this most eclectic listening experience.

Replacing the glitching frenzy of bubbling, frothy digital frenzy that is Gintas K’s trademark is a much sparser, more minimal approach to composition, with single notes that sound like ersatz strings being plucked, atop quivering drones and low-rumbling organ sounds that fliker erratically like gas lights and resonating out into a spacious room. It has an almost orchestral feel, albeit distilled to absolute zero. The notes are a little fuzzy and ring out into emptiness, while the haunting vocals of Michelle O’Rourke are utterly mesmerising and border on transcendental. In combination, the atmosphere is deeply absorbing and heavily imbued with a spiritual, other-worldly element.

The first piece introduces us to a strange, haunting space beyond the familiar, and while it’s not by any means unpleasant, it is disconcerting, and sets the tone, ahead of ‘Sorry Gold #2’, which is melancholic, brooding, spaced-out notes hovering while O’Rourke ventures into almost operatic territories. It’s a not only a different atmosphere, but a different mood when placed alongside K’s other works: it feels a lot more serious, and has a different kind of energy, a different kind of intensity. I’m accustomed to feeling bewildered by the frenetic kineticism and abundant playfulness of his work. Sorry Gold isn’t entirely without joy, but it is much darker and much, much slower-paced, delivering a different kind of intensity.

It’s not until ‘Sorry Gold #4’ that things even hint at K’s more characteristic and overtly electronic noodling, and as the album progresses, we do encounter more of his feverish electronic tendencies, notably on the grinding ripples of ‘Sorry Gold #3’, but they’re much more restrained. ‘#4 #2’ brings a surging swampy wash of noise that’s a buzzing, grinding industrial blast of fizzing distortion. O’Rourke, barely audible in the sonic storm, sounds lost, detached.

Of the ten tracks, only two are under four minutes in length, and the pair use these extended formats to really push outwards: the ten-minute ‘Sorry Gold #4 #3’ brings helicoptering distortion that crashes in waves, at times low and rumbling, at others, crackling and fizzing with treble, and it creates a different kind of disturbance. Dissonance howls desolately on ‘#3 #2’, and so does , wracked with pain and spiritual anguish.

By the time we arrive at the brief and delicate bookend that is ‘Sorry Gold #6’, one feels inexplicably drained. The experience is somewhat akin to wandering ancient tunnels by flickering candlelight, observing ancient wall art while a subliminal mind-control experiment blasts random frequencies directly into your brain. You’re left feeling somehow detached, vaguely bewildered and bereft. And you feel deeply moved. Sorry Gold is special: Sorry Gold is bleak and harrowing, but it’s solid gold.
----------------------------------------------------------------------

Sorry Gold: Soundtrack einer Performance von Gintas K und Michelle O’Rourke
africanpaper.com/2023/01/05/sorry-gold-soundtrack-einer-performance-von-gintas-k-und-michelle-orourke/
Veröffentlicht am 5. Januar 2023
Zoharum bringen den von dem Klangkünstler und Producer Gintas K und der Vokalistin Michelle O’Rourke zu der im vorigen Jahr in Dublin uraufgeführten Performance “Sorry Gold” unter der Regie von Emily Aoibheann heraus. Filigrane Soundscapes mit O’Rourkes verletztlicher Stimme welchseln sich mit zerfledderten Noisetracks ab. Zum Hintergrund der Performance sagen die beteiligten Musiker: “”If aerial is the dance of industrial technology, what will
the dance of biotechnology be? This new work reinvigorates performance as a living and speculative environmental form, counter to a culture of repetition and resurrection, holding fast to an idea that the future is possible, desirable and beautiful. This performance is part one of a twin-production project on the themes of civilisation and nature”. Die Tracks wurden für die Veröffentlichung einer neuen Produktion unterzogen. Das Album erscheint auf 200 CDs und zum Download.
-------------------------------------------------------------------
subjectivisten.nl/het-schaduwkabinet-week-52-2022/
Soms komen er twee werelden samen, die prima bij elkaar blijken te passen. Neem nu bijvoorbeeld de Litouwse experimentele geluidskunstenaar en componist Gintas Kraptavičius, wiens artiestennaam om begrijpelijke redenen afgekort is als Gintas K., die nu samen met de Ierse stemcoach en zangeres Michelle O’Rourke het album Sorry Gold heeft gemaakt. Gintas K., tevens in Modus, brengt al sinds 1999 zijn solomuziek naar buiten en verkent daarmee de meer experimentele en abstracte kant van het muzikale spectrum. Hij heeft, al dan niet samen met andere artiesten, inmiddels een lijvige discografie opgebouwd. Michelle O’Rourke was eerder dit jaar nog te horen bij het folk gezelschap Ficino Ensemble met haar dynamische zang, die soms ook richting sopraan gaat. Ze roert zich dan ook meestal in hedendaags klassiek en folk. Maar deze twee brengen met hulp van producer Emily Aoibheann iets uitzonderlijks. Gintas K. levert namelijk een gruizig en dikwijls gitzwart industrieel decor, waar je soms zelfs wat dansbeats ontwaart. Daar laat O’Rourke haar prachtige, soms haast sacrale zang horen. Het is een wat bevreemdende combinatie, maar op de één of andere manier past dit geweldig bij elkaar; licht en donker, experimenteel en klassiek of yin en yang. Daarnaast laten ze ook echt bezinnende stukken horen, zij het dat die op niet alledaagse wijze ingekleurd worden. Beide hebben goud in handen, waar ze bepaald hun excuses niet voor hoeven aan te bieden.

---------------------------------------------------------------
www.nowamuzyka.pl/2022/12/20/nowosci-z-zoharum-34/
„Sorry Gold” to spotkanie dwójki artystów z dwóch różnych światów. Gintas K jest litewskim artystą z kręgu sound artu, który ma w swym dorobku niezliczoną ilość płyt, publikowanych od 1999 roku. Michelle O’ Roruke to z kolei wokalistka z irlandzkiej sceny muzyki współczesnej. Para spotkała się, by stworzyć soundtrack do tanecznego spektaklu „Sorry Gold” Emily Aoibheann. Teraz materiał ten ukazuje się na płycie wydanej przez Zoharum.
Krążek zawiera dziesięć kompozycji, które syntetyzują dotychczasowe fascynacje swych autorów. Gintas K sięga przede wszystkim po field recording, uzupełniając go brutalną elektroniką o typowo noise’owym tonie, a Michelle O’Rourke wprowadza dźwięki rodem z neoklasyki i eksperymentalnej opery. Efekt jest ciekawy – choć jego odbiór wymaga od słuchacza poświęcenia. Spektakl miał swoją premierę w ramach Dublin Fringe Festival w Project Arts Centre we wrześniu 2019 roku.
----------------------------------------------------------

Gintas K & Michelle O’Rourke – Sorry Gold
19 grudnia 2022
Zoharum / CD/DL / 2022
anxiousmagazine.pl/recenzje/gintas-k-michelle-orourke-sorry-gold/
Coraz częściej zdarza mi się trafiać na płyty, które stworzone zostały pod kątem dźwiękowej ilustracji do filmu lub przedstawień teatralnych. Część z nich w oderwaniu od tego pierwotnego dzieła traci swoja siłę i charakter, niektóre jednak bronią się jako osobne muzyczne dzieła. Do tych drugich można zaliczyć wydany właśnie wspólny album pochodzącego z Litwy kompozytora i artysty dźwiękowego Gintasa K oraz irlandzkiej wokalistki Michelle O’Rourke.

Sorry Gold – to tytuł zarówno płyty jak i przedstawienia (a później i filmu), do którego muzycy stworzyli ścieżkę dźwiękową. Oparta jest ona na improwizacji wykonywanej do wizualizacji, scenografii oraz tańca aktorów. Słuchając tego albumu nie sposób uciec od skojarzeń właśnie z jakimiś surrealistycznymi, onirycznymi pejzażami, za sprawą których dźwięki zmieniają się w plastyczny obraz. Skojarzenie z tańcem, które nasuwa się tu jakby samoistnie, jest naturalne. Sama autorka przedstawienia mówi o nim: „Jeśli taniec technologii przemysłowej jest powietrzny, to czym będzie taniec biotechnologii? Ta nowa praca ożywia przedstawienie jako żywą i spekulatywną formę środowiska, w opozycji do kultury, jej powtórzeń i odradzania się, trzymającej się mocno idei, że przyszłość jest możliwa, pożądana i piękna. Ten spektakl jest pierwszą częścią bliźniaczego projektu o tematyce cywilizacji i natury.”

Nie widząc przedstawienia, ale słuchając samej płyty, trudno nie zgodzić się z tą inspiracją. Utwory zawarte na krążku tworzą zróżnicowaną, lecz zarazem spójną całość. Z początku słyszymy bardzo delikatne dźwięki klawiszy (lub organów), które płyną z oddali, jakby były ukryte za grubą kotarą. Na ich tle wybrzmiewają delikatne, ale wyraziste wokalizy Michelle. Z każdą kolejną minutą dźwięki robią się coraz bardziej chropowate, zimne i intensywne. Te nasilające się harmonie sprawiają, że kontrast między tłem a śpiewem robi się coraz bardziej wyraźny. Daje to bardzo ciekawy efekt. W dodatku, wsłuchując się dokładnie w te noisowo-elektroniczne podkłady, można wyłapać z nich fragmenty melodii, choć ukryte to jednak podkreślające charakter całości. Pod koniec ta intensywność jednak znów maleje, kierując ponownie całość w stronę bardziej łagodnych dźwiękowych przestrzeni.
Ciekawa to i bardzo wymagająca płyta wychodząca daleko poza schemat teatralnej ścieżki dźwiękowej.
Wojciech Żurek

------------------------------------------------
www.nocovision.com/2022/12/gintas-k-michelle-orourke-sorry-gold.html

Civilization, nature... the fusional duo, controversy and laudable intentions!
Developed within the framework of a performance, combining the multi-disciplinary talents of MM. Emily Aoibheann, Michelle O'Rourke and Gintas K, "Sorry Gold" depicts the questions, the doubts and our deeper determination to see a possible future, radiant and more enchanting than the sinister statement of evidence, currently in force.
Clever emulsion, fusion, voluntary frictions, dazzling contrasts whose alchemy reveals a strange dialogue between the magnificent coloratura of Michelle O'Rourke and the dark sequential roughness, tormented drones, harsh noise, industrial hammering but also the delicate pointillism of Gintas K, under very high voltage.
Sorry Gold has the glowing, uncompromising beauty of very high-flying works and, we hope, some perspectives and rejoicing consequences.
thierry massard / 19 décembre 2022 - 12:35

---------------------------------------------